LÜBNAN - KRONOLOJİ

Zahide Tuba Kor, Ortadoğu'nun Aynası Lübnan, "Kronoloji", İstanbul: Aralık 2009, İHH İnsani Vakfı Yayınları, sf.239-248.

NOT: Her hakkı mahfuzdur. Kaynak gösterilerek alıntı yapılabilir.

MÖ 3000-2000: Fenike hâkimiyeti.

MÖ 2000-1800: Amurru hâkimiyeti

MÖ 1800-1200: Mısır hâkimiyeti.

MÖ 1200-900: Fenikelilerin etkisinde bağımsız şehir-devletlerinin hâkimiyeti.

MÖ 875-608: Asur hâkimiyeti.

MÖ 590’lar-538: Babil hâkimiyeti.

MÖ 538-333: Pers hâkimiyeti.

MÖ 333-323: Büyük İskender’in hâkimiyeti.

MÖ 323-64: Selevkoslar/Selefkiler Krallığı.

MÖ 64-MS 395: Roma hâkimiyeti.

395-636: Bizans hâkimiyeti.

636: Hz. Ömer döneminde Yermük Savaşı’yla Müslümanların hâkimiyetine geçiş.

660-750: Emevi hâkimiyeti.

750-977: Abbasi hâkimiyeti. (Bu dönemde Lübnan toprakları bir ara Tolunoğulları ile İhşitlerin hâkimiyetine de girdi.)

969–: Fatımi hâkimiyeti. (11. yüzyılın ortalarında kısa bir süre Selçukluların yönetimine geçti. Bir ara müstakil hanedanlıklar da kuruldu.)

1099-1291: Haçlı hâkimiyeti. Beyrut’un kuzeyi ile Trablus arasında Trablus Kontluğu kuruldu (1099-1291); Beyrut, Sayda ve Sur ise Kudüs Krallığı’na bağlandı (1109-1289).

1291-1516: Memlük hâkimiyeti.

1516-1918: Osmanlı hâkimiyeti.

1516-1841: Emirlik sistemi (1516-1697 Maanlar ile 1697-1841 Şihabiler).

1831-1840: Kavalalı Mehmet Ali Paşa idaresindeki Mısır’ın Cebel-i Lübnan’ı işgali.

1842-1860: Kuzeyde Marunilerin, güneyde ise Dürzilerin yönetiminde Çifte Kaymakamlık sistemine geçildi. Bu dönemde Marunilerle Dürziler arasında siyasi ve iktisadi çatışmalar yaşandı.

1860: Marunilerle Dürziler arasında yaşanan iç savaş Fransızların müdahalesiyle sona erdi ve “Cebel-i Lübnan Meselesi” uluslararası bir mesele hâline geldi.

9 Haziran 1861: Cebel-i Lübnan Nizamnamesi ile Mutasarrıflık sistemine geçildi.

6 Mayıs 1916: Cemal Paşa, Osmanlı’ya ihanet suçlamasıyla 14 Arap milliyetçisini Beyrut’ta, 7’sini de Şam’da astırdı.

Mayıs 1916: I. Dünya Savaşı devam ederken İngilizler ve Fransızlar Osmanlı’nın Arap topraklarının paylaşımını içeren gizli Sykes-Picot Anlaşması’nı imzaladılar.

11 Ekim 1918: Mekke Şerifi Hüseyin’in oğlu Faysal’ın Beyrut’ta Şerif’in hükümranlığını ilan etmesi üzerine Fransızlar, İngilizlerle birlikte bölgeye asker çıkarak Lübnan topraklarını fiilen işgale başladılar.

Nisan 1920: Lübnan ve Suriye topraklarında Fransız mandası kuruldu.

1 Eylül 1920: Cebel-i Lübnan bölgesine Suriye’den koparılan toprakların dâhil edilmesiyle “Büyük Lübnan Devleti” kuruldu.

1920-1943: Fransız mandası dönemi.

23 Mayıs 1926: Lübnan Cumhuriyeti kuruldu ve anayasa kabul edildi.

1932: Son resmî nüfus sayımı yapıldı.

1932: Suriye Sosyal Nasyonalist Partisi (Suriye Halk Partisi) Antun Saadeh tarafından kuruldu.

1936: Ketaib Partisi (Falanjist hareket) Piyer Cümeyyil tarafından Avrupa’da yükselen faşist hareketten etkilenerek kuruldu.

Haziran 1941: II. Dünya Savaşı’nın devam ettiği bir dönemde Lübnan, Fransızlarla İngilizlerin işgaline uğradı.

1943: Bağımsız Lübnan’ın iç ve dış politikasının temellerini atan sözlü bir uzlaşma olan Millî Misak ilan edildi.

22 Kasım 1943: Lübnan bağımsızlığını ilan etti.

31 Aralık 1946: Fransız birlikleri tamamen çekildi.

1948: Birinci Arap-İsrail Savaşı sırasında Lübnan topraklarına ilk Filistinli mülteci akını yaşandı.

23 Mayıs 1949: Lübnan ile İsrail arasında Birinci Arap-İsrail Savaşı’nı sona erdiren ateşkes imzalandı.

1949: Dürzi lider Kemal Canbulat, Batı Avrupa’daki sosyalist partileri model alarak İlerici Sosyalist Parti’yi kurdu.

17 Temmuz 1951: Lübnan’ın bağımsızlık mücadelesinde en önde gelen isimlerden olan Başbakan Riyad es-Sulh resmî bir ziyaret için gittiği Ürdün’de, Suriye Sosyal Nasyonalist Partisi’nin bir üyesi tarafından öldürüldü.

8 Mayıs-14 Ekim 1958: İlk iç savaş patlak verdi ve 15 Temmuz’da ABD, Altıncı Filosu’nu yollayarak savaşa müdahale etti.

1967: Üçüncü Arap-İsrail Savaşı’nın ardından Lübnan’a ikinci Filistinli mülteci akını yaşandı.

Aralık 1968: İsrail’in Beyrut havalimanını bombalaması ve 13 uçağı kullanılmaz hâle getirmesiyle ilk kez Lübnanlılar arasında Filistin meselesi ciddi bir biçimde tartışmaya açıldı.

1969: İlerici Sosyalist Parti lideri Kemal Canbulat, solcu-milliyetçi Müslümanları bir çatı altında toplayan Lübnan Ulusal Hareketi’ni kurdu.

3 Kasım 1969: Lübnan ordu komutanı ile FKÖ arasında Lübnan topraklarında Filistinlilerin haklarını düzenleyen ve İsrail’e yönelik gerilla mücadelesini meşrulaştıran Kahire Anlaşması imzalandı.

1970: Kral Hüseyin’e karşı başarısız darbe girişiminin ardından Ürdün askerleri binlerce Filistinli mülteciyi öldürdü. “Kara Eylül” olaylarının ardından Filistinli direnişçiler Ürdün’den çıkarıldı; Lübnan, İsrail’e yönelik Filistin direnişinin merkezi hâline geldi.

1973: Lübnan ordusu ile Filistinli gerillalar arasında iki hafta devam eden çatışmaların ardından, Lübnan hükümeti ile FKÖ arasında 1968 tarihli Kahire Anlaşması’nı teyit eden ancak gerillaların hareketlerine bazı sınırlamalar getiren Milkart Protokolü imzalandı.

1974: Şiilerin siyasi taleplerini dillendiren ilk organizasyon olan Mahrumlar Hareketi’nin silahlı kanadı Emel Hareketi kuruldu.

Mayıs-Haziran 1974: Güney Lübnan’daki Filistin mülteci kampı Nebatıyye İsrail bombardımanıyla yerle bir edildi.

13 Nisan 1975: Maruni Falanjistlerin Filistinlilerin bulunduğu bir otobüse pusu kurarak 27 kişiyi öldürmelerinin ardından iç savaş başladı.

Kasım 1975: Başkent, Müslüman Batı Beyrut ile Hristiyan Doğu Beyrut olarak ikiye bölündü.

Ocak 1976: Doğu Beyrut’taki Filistin mülteci kampları Tel ez-Za‘tar ve Cisr el-Bâşâ Falanjist milislerce kuşatıldı ve yedi ay içinde yerle bir edildi. Bu saldırılar üzerine FKÖ resmen iç savaşa girdi.

Mart 1976: Filistin-Müslüman ittifakı ülkenin çok büyük bir kısmında kontrolü ele geçirdi.

Nisan 1976: Suriye, Hristiyanlar lehine iç savaşa diplomatik olarak müdahil oldu.

Ağustos 1976: Sağcı Hristiyan güçler Lübnan Cephesi altında bir araya geldi.

1 Haziran 1976: Lübnan cumhurbaşkanının talebi üzerine Suriye askerî birlikleri Lübnan’a girdi.

Ekim 1976: Arap Birliği’nin girişimiyle Riyad ve Kahire’de yapılan toplantıların ardından ateşkes ilan edildi ve iç savaşın ilk safhası sona erdi.

Ocak 1977: 30.000 kişilik Arap Caydırıcı Gücü’nün bir parçası olarak 27.000 Suriye askeri resmen Lübnan’a yerleşti.

16 Mart 1977: Dürzi lider Kemal Canbulat öldürüldü. Bundan sonra Dürzi-Maruni çatışması yeniden başladı.

1978: Suriye-Maruni ittifakı bozuldu.

Mart 1978: İsrail Lübnan’ın %10’unu işgal etti (Litani Operasyonu).

19 Mart 1978: BM Güvenlik Konseyi, İsrail’in saldırılarını derhâl durdurması ve Lübnan topraklarından çekilmesini öngören 425 sayılı kararı aldı.

23 Mart 1978: Barışı sağlamak üzere UNIFIL birlikleri Lübnan’a gelmeye başladı.

31 Ağustos 1978: Lübnan Şiilerinin dinî lideri ve Emel Hareketi’nin kurucusu İmam Musa es-Sadr, resmî bir ziyaret için gittiği Libya’da kayboldu.

1978-79: Doğu Beyrut’ta Hristiyan gruplar kendi aralarında çatışmaya başladı ve Lübnan Cephesi dağıldı.

6 Haziran 1982: İsrail’in on sekiz sene sürecek Lübnan işgali başladı.

18 Ağustos 1982: İki ay süren Beyrut kuşatmasının ardından İsrail ile FKÖ arasında ateşkes imzalandı.

1 Eylül 1982: FKÖ milisleri İsrail’e karşı direnişlerinin merkezi Beyrut’tan tamamen tahliye edildi.

14 Eylül 1982: Lübnan Güçleri’nin komutanı Beşir el-Cümeyyil, cumhurbaşkanı seçildikten kısa bir süre sonra Ketaib Partisi karargâhında toplantı hâlinde iken düzenlenen saldırıda, partinin diğer üst düzey yetkilileriyle birlikte hayatını kaybetti.

16-17 Eylül 1982: İsrail destekli Falanjistler, Sabra ve Şatila mülteci kamplarında 2000’e yakın Filistinliyi katletti.

18 Nisan 1983: ABD Büyükelçiliği’ne düzenlenen saldırıda 17’si Amerikalı 63 kişi öldü.

15 Mayıs 1983: Lübnan’daki el-Fetih grubu bölündü.

17 Mayıs 1983: İsrail ile Lübnan hükümetleri arasında barışa yönelik ilk anlaşma imzalandı.

23 Ekim 1983: Amerikan ve Fransız üslerine yönelik eşzamanlı intihar saldırılarında 241 Amerikan ve 58 Fransız askeri öldü.

29 Ekim 1983: Suriye’ye baskı amacıyla İsrail-ABD ilişkilerini canlandıran bir anlaşma imzalandı.

19-20 Aralık 1983: FKÖ’nün Trablus’ta yedi ay süren iç çatışmasının ardından Arafat ve 4000 taraftarı Tunus, Cezayir ve Güney Yemen’e dağılmak zorunda kaldı.

5 Mart 1984: Lübnan Cumhurbaşkanı Emin Cümeyyil, İsrail ile imzaladığı 17 Mayıs Anlaşması’ndan çekildi.

30 Mart 1984: Eylül 1982’de Lübnan’a konuşlanan ve Amerikan, İngiliz, Fransız ve İtalyan askerlerden müteşekkil Çok Uluslu Güç, artan saldırılar ve can kayıpları nedeniyle geri çekilmek zorunda kaldı.

Şubat 1985: İsrail’in 1982’deki işgaliyle temelleri atılan Hizbullah, kuruluşunu resmen ilan etti.

10 Haziran 1985: İsrail birlikleri 5 ila 20 kilometrelik “güvenlik bölgesi” hariç Güney Lübnan’dan geri çekildi.

1985-87: Şii Emel örgütü ile Filistinler arasında Kamplar Savaşı yaşandı.

21 Mayıs 1987: 1969’da Lübnan ordu komutanı ile FKÖ arasında imzalanan Kahire Anlaşması, bakanlar kurulu kararıyla ilga edildi.

1 Haziran 1987: Başbakan Reşid Kerami suikasta kurban gitti.

22 Eylül 1988: Cumhurbaşkanı Emin Cümeyyil’in görev süresi doldu. Batı ve Doğu Beyrut’ta iki ayrı hükümet kurulurken ülke, 409 gün boyunca cumhurbaşkansız kaldı.

22 Ekim 1989: 62 Lübnanlı milletvekilinin 22 gün süren müzakerelerinin ardından Taif Anlaşması imzalandı.

22 Kasım 1989: 5 Kasım’da cumhurbaşkanı seçilen Renè Muavvad, bağımsızlık yıldönümü kutlamalarından dönüşünde patlayıcı yüklü bir aracın infilak etmesi sonucu hayatını kaybetti.

Ekim 1990: Lübnan-Suriye ortak askerî operasyonu sonucu, Suriye ve Suriye yanlısı milislere karşı “Ulusal Kurtuluş Savaşı”na girişen Mişel Aun, Fransız Büyükelçiliği’ne sığındı ve Paris’e kaçtı. Böylece iç savaş sona erdi.

22 Mayıs 1991: Suriye’ye, Lübnan’ın dış işlerine, savunmasına ve ekonomisine daha fazla müdahale imkânı veren Kardeşlik, İşbirliği ve Koordinasyon Anlaşması imzalandı.

Temmuz 1991: Hizbullah ve Güney Lübnan Ordusu dışındaki milis kuvvetleri, silahlarını bırakma konusunda anlaştı.

1 Eylül 1991: Lübnan ile Suriye arasında, istihbarat paylaşımı ve kaçakların iadesi dâhil tüm askerî ve güvenliğe ilişkin konularda işbirliğini öngören Savunma ve Güvenlik Paktı imzalandı.

16 Şubat 1992: Hizbullah Genel Sekreteri Abbas Musevi, İsrail helikopterlerinin düzenlediği saldırı sonucu ailesiyle birlikte hayatını kaybetti.

Ağustos/Eylül 1992: Yirmi sene sonra ilk genel seçimler yapıldı. Ancak Lübnanlıların, özellikle de Hristiyanların ekseriyeti seçimleri boykot etti. Beyrut’ta seçimlere katılım %20’lerde idi.

Ekim/Kasım 1992: Güney Lübnan’da Hizbullah ile İsrail birlikleri ve Güney Lübnan Ordusu arasında şiddetli çatışmalar yaşandı.

Temmuz 1993: İsrail birlikleri, Hizbullah ve Filistinli direnişçilere karşı Güney Lübnan’da büyük bir operasyon gerçekleştirdi. Operasyonda çoğunluğu sivil 130 Lübnanlı hayatını kaybetti.

19 Ekim 1995: Lübnan Meclisi, anayasada yaptığı bir değişiklikle mevcut Cumhurbaşkanı İlyas el-Hirâvî’nin görev süresini üç sene uzattı.

11 Nisan 1996: İsrail Hizbullah’a yönelik “Gazap Üzümleri” operasyonunu başlattı. On altı gün süren operasyonda çoğunluğu sivil 164 Lübnanlı hayatını kaybetti.

18 Nisan 1996: Kana’daki BM merkezine sığınan sivillerden 102’si İsrail saldırılarında hayatını kaybederken, 150’si de yaralandı.

26 Nisan 1996: Hizbullah ve İsrail, sivilleri ve onların yaşadığı bölgeleri hedef almama konusunda anlaştı.

Mayıs-Haziran 1998: 35 sene sonra ilk yerel seçimler yapıldı.

15 Ekim 1998: Ordu Komutanı General Emil Lahud cumhurbaşkanı seçildi.

24 Mayıs 2000: İsrail, Hizbullah direnişi karşısında, on sekiz yıldır işgal ettiği Güney Lübnan’dan çekilmesini tamamladı. İşbirlikçi Güney Lübnan Ordusu da birkaç gün içinde dağıldı.

2001: Suriye 25.000 kişilik birliğini Lübnan’dan geri çekti.

24 Ocak 2002: Lübnan Güçleri’nin önde gelen isimlerinden ve Sabra-Şatilla Katliamı’nın sorumlularından Eli Hubeyka, Belçika’da açılan davada Şaron aleyhine şahitlik yapacağını ilan etmesinden birkaç gün sonra bombalı saldırıyla öldürüldü.

2 Eylül 2004: BM Güvenlik Konseyi, tüm yabancı güçlerin Lübnan’dan çekilmesini ve tüm örgütlerin silahsızlandırılmasını öngören 1559 sayılı kararı aldı.

3 Eylül 2004: Cumhurbaşkanı Emil Lahud’un görev süresi, anayasada yapılan değişiklikle Lübnan meclisi tarafından 29’a karşı 96 oyla üç seneliğine uzatıldı.

7 Eylül 2004: Suriye’nin tutumunu ve anayasa değişikliğini protesto etmek üzere dört bakan istifa etti.

1 Ekim 2004: Suikastlar zincirinin ilk halkasında hedef olan Dürzi Bakan Marvan Hamade, makam aracına yerleştirilen bombanın patlaması sonucu ağır yaralandı. Hamade 7 Eylül’de bakanlıktan istifa etmişti.

20 Ekim 2004: Başbakan Refik Hariri, Suriye’nin Cumhurbaşkanı Emil Lahud’un görev süresinin uzatılmasına yönelik baskılarına tepki olarak istifa etti.

14 Şubat 2005: Lübnan eski Başbakanı Refik Hariri suikasta kurban gitti. Beyrut’ta St. George Otel’inin önünden aracıyla geçerken yaklaşık 1 tonluk bombanın patlaması sonucu, Hariri’nin yanı sıra yaklaşık 20 kişi daha hayatını kaybetti, aralarında iki bakanın da yer aldığı 100 kişi yaralandı.

28 Şubat 2005: Ülkeyi seçime götürecek olan Ömer Kerami başbakanlığındaki Suriye’ye yakın hükümet istifa etti.

8 Mart 2005: Hizbullah’ın Beyrut’ta organize ettiği mitinge Suriye taraftarı yüz binlerce Lübnanlı katıldı.

14 Mart 2005: Beyrut’ta Haririlerin Gelecek Hareketi’nin başını çektiği ve suikasttan sorumlu tutulan Suriye’nin Lübnan’dan derhâl çekilmesini ve Lübnan’ın egemenliğini tanımasını talep eden çok geniş katılımlı bir kitlesel eylem gerçekleştirildi.

Lübnan’ın güvenlik ve istihbarat birimlerinin başındaki isimler tutuklandı.

7 Nisan 2005: BM Güvenlik Konseyi, Hariri suikastının araştırılmasında Lübnan otoritesine yardımcı olması amacıyla Uluslararası Bağımsız Araştırma Komisyonu’nun kurulması yönünde 1595 sayılı karar tasarısını kabul etti.

18 Nisan 2005: Refik Hariri’ye yönelik bombalı saldırıda ağır yaralanan Ekonomi ve Ticaret Bakanı Bâsil Fleyhan, Paris’te tedavi görmekte olduğu hastanede hayatını kaybetti.

26 Nisan 2005: Suriye birlikleri uluslararası baskı nedeniyle Lübnan’dan tamamen çekilmek zorunda kaldı.

29 Mayıs-19 Haziran 2005: Dört turda yapılan genel seçimler neticesinde Suriye karşıtı 14 Mart İttifakı mecliste çoğunluğu sağladı. Seçimlere katılım %45,8 idi.

2 Haziran 2005: En-Nehar gazetesi yazarlarından Filistin asıllı profesör Samir Kasir, suikast sonucu hayatını kaybetti.

21 Haziran 2005: Lübnan Komünist Partisi eski Başkanı George Havi suikast sonucu hayatını kaybetti.

12 Temmuz 2005: Cumhurbaşkanı Lahud’un damadı olan Savunma Bakanı ve Başbakan Yardımcısı İlyas Murr bombalı saldırıdan yaralı olarak kurtuldu.

25 Temmuz 2005: İç savaşta Lübnan Güçleri’nin komutanlığını yürüten Samir Ca‘ca’nın müebbet hapis cezası affedildi ve Ca‘ca siyasete geri döndü.

20 Ekim 2005: Alman Savcı Detlev Mehlis öncülüğündeki araştırma komisyonunun hazırladığı rapor doğrultusunda BM Güvenlik Konseyi, Hariri suikastına Suriyeli üst düzey yetkililerle onların Lübnan’daki müttefiklerinin karıştığını açıkladı.

12 Aralık 2005: En-Nehar gazetesi sahibi ve milletvekili Cibran Tueyni suikast sonucu hayatını kaybetti.

15 Aralık 2005: Savcı Detlev Mehlis ve Lübnan hükümetinin isteği doğrultusunda BM Güvenlik Konseyi, 1644 sayılı kararıyla Hariri soruşturmasının uzatılmasına karar verdi.

Şubat 2006: Hizbullah lideri Hasan Nasrallah ile Ulusal Özgürlük Hareketi lideri Mişel Aun arasında imzalanan mutabakat zaptı ile iki grup seçim kanununda reform, güvenlik, insan hakları ve dış ilişkiler gibi pek çok konuda işbirliği konusunda uzlaştı.

29 Mart 2006: BM Güvenlik Konseyi, Hairiri suikastına ilişkin soruşturmanın genişletilmesi ve uluslararası özel bir mahkemenin kurulması için Genel Sekreterliğin Lübnan hükümetiyle müzakerelere başlamasını içeren 1664 sayılı kararı kabul etti.

12 Temmuz 2006: Hizbullah’ın sekiz askerini öldürmesi ve ikisini de kaçırması üzerine İsrail Lübnan’a savaş açtı.

11 Ağustos 2006: BM Güvenlik Konseyi, Hizbullah ile İsrail arasındaki çatışmalara son verilmesi çağrısı yapan 1701 sayılı kararı oybirliğiyle kabul etti.

14 Ağustos 2006: 1701 sayılı BM kararının İsrail ve Lübnan tarafından kabul edilmesiyle ateşkes sağlandı.

2 Eylül 2006: Hariri suikastını soruşturan ekiple bağlantılı üst düzey güvenlik görevlisi Yarbay Samir Şehade yaralandı.

5 Eylül 2006: Türk askerinin Lübnan’daki BM gücünde görevlendirilmesine ilişkin tezkere 192’ye karşı 340 oyla TBMM’de kabul edildi ve ilk birlikler 19 Ekim’de Lübnan’a gönderildi.

10 Kasım 2006: Güvenlik Konseyi Refik Hariri suikastına ilişkin uluslararası mahkemenin kurulmasını içeren BM kararını Lübnan hükümetinin onayına sundu.

11 Kasım 2006: Hizbullah öncülüğündeki muhaliflerin siyasi taleplerinin kabul görmemesi üzerine hükümetteki Şii bakanların tamamı istifa etti.

13 Kasım 2006: Hükümet, BM’nin Hariri suikastına ilişkin uluslararası bir mahkeme kurulması kararını onayladı.

21 Kasım 2006: Sanayi Bakanı ve Ketaib Partisi Milletvekili Piyer el-Cümeyyil öldürüldü.

1 Aralık 2006: Millî mutabakat hükümeti kurulması ve erken seçime gidilmesi gibi taleplerle Hizbullah önderliğindeki muhalefet, Başbakanlık önünde çadırlar kurarak protesto eylemlerine başladı. Bu eylemler Mayıs 2008’de sona erdi.

23 Ocak 2007: Muhalefetin çağrısıyla hükümeti protesto için başlatılan genel grevde, muhalefet ile hükümet taraftarları arasında çıkan çatışmalarda 3 kişi öldü ve 100’den fazla kişi de yaralandı.

25 Ocak 2007: Paris’te yapılan III. Donörler Konferansı’nda, mali reformlar ile özelleştirmede ilerleme sağlanması şartıyla, Lübnan’a 7,6 milyar dolar tutarında yardım ve kredi sağlanması kabul edildi.

20 Mayıs-2 Eylül 2007: Lübnan ordusu ile Fethu’l-İslâm örgütü arasında şiddetli çatışmalar yaşandı ve Filistin mülteci kampı Nehru’l-Bârid’in büyük bir kısmı çatışmalar sırasında yerle bir oldu.

30 Mayıs 2007: BM Güvenlik Konseyi, Hariri suikastı zanlılarının yargılanması için özel bir uluslararası mahkeme kurulmasını öngören 1757 sayılı kararı kabul etti.

13 Haziran 2007: Suriye karşıtı milletvekili Velid Eydu bombalı saldırı sonucu hayatını kaybetti.

19 Eylül 2007: Milletvekili Antuvan Ğanim aracına yerleştirilen bombayla öldürüldü.

23 Eylül 2007: Cumhurbaşkanlığı seçimleri, Hizbullah’ın başını çektiği muhalefetin meclisi boykot etmesi nedeniyle yeterli sayıda milletvekili toplanmadığı için ilk defa ertelendi.

15 Ekim 2007: 2006’daki savaşta ölen bir İsrail askerinin cesedine karşılık bir Lübnanlı esir ile iki Lübnanlının cesedi mübadele edildi.

24 Kasım 2007: Lübnan Devlet Başkanı Emil Lahud’un görev süresi, yenisi seçilemeden doldu ve yetkileri bakanlar kuruluna geçti.

12 Aralık 2007: Lübnan ordusunun ikinci ismi olan ve ordu komutanı olması beklenen General Fransuva el-Hac aracına konulan bombayla öldürüldü.

25 Ocak 2008: Refik Hariri suikastını soruşturan istihbarat yetkilisi Visam İyd öldürüldü.

30 Ocak 2008: 2006 Savaşı’nı soruşturmak için İsrail’de kurulan Winograd Komisyonu, raporunu açıkladı ve savaşta İsrail’in ciddi hatalar yaptığı sonucuna vardı.

12 Şubat 2008: Suriye’de yaşayan Hizbullah’ın en önemli komutanlarından İmad Muğniye, Şam’da İsrail tarafından düzenlenen bir bombalı saldırı sonucu öldürüldü.

7-13 Mayıs 2008: Hizbullah ile Lübnan hükümetine yakın gruplar arasında patlak veren çatışmalarda 81 kişi öldü, 250 kişi yaralandı.

25 Mayıs 2008: Eylül 2007’den itibaren 19 defa ertelenen cumhurbaşkanlığı seçimleri yapıldı ve Ordu Komutanı General Mişel Süleyman 118 oyla cumhurbaşkanı seçildi.

11 Temmuz 2008: 30 bakanlıktan 11’inin 8 Mart, 16’sının 14 Mart İttifakı’na ayrıldığı, 3 bakanı ise cumhurbaşkanının atadığı ve 8 Martçılara veto hakkı tanıyan millî mutabakat hükümeti kuruldu.

16 Temmuz 2008: Temmuz 2006’da Hizbullah’ın kaçırdığı 2 askerin cesedine karşılık İsrail, 5 Lübnanlı mahkûmu serbest bıraktı ve 200’den fazla Lübnanlı ile Filistinlinin de cesetlerini iade etti.

10 Eylül 2008: Lübnan Demokratik Partisi lideri Talal Arslan’ın sağ kolu Dürzî milletvekili Salih Aridi bombalı saldırı sonucu öldürüldü.

16 Eylül 2008: Siyasi sorunları aşabilmek ve ulusal savunma stratejisi ile güvenlik konularına yönelik ortak bir zemin üzerinde görüş birliğine varmak üzere Cumhurbaşkanı Mişel Süleyman başkanlığında iktidar ve muhalefet temsilcileri Ulusal Diyalog toplantılarına başladı.

14-15 Ekim 2008: Lübnan ile Suriye karşılıklı büyükelçilik açma konusunda anlaşma imzaladı.

1 Mart 2009: Refik Hariri suikastı ile ilgili Lahey’de kurulan Lübnan Özel Makemesi görevine başladı.

29 Nisan 2009: Refik Hariri suikastıyla bağlantısı olduğu şüphesiyle 44 aydır tutuklu bulunan Lübnan’ın askerî ve güvenlik birimlerinin başındaki dört general delil yetersizliğinden serbest bırakıldı.

7 Haziran 2009: Lübnan’da yapılan genel seçimlerde 14 Mart İttifakı mecliste çoğunluğu yeniden elde etti. Seçimlere katılım %52,3 gibi Lübnan için rekor sayılabilecek bir orana ulaştı.

9 Kasım 2009: 14 Mart ile 8 Mart ittifakları arasında beş ay süren pazarlıkların ardından millî mutabakat hükümeti kuruldu ve Saad Hariri başbakan oldu.